Rodzina prosi o pomoc w odbudowaniu domu
Podsumowanie: www.adbonum.lt/8-stycznia-2017-r/
31 grudnia 2015 r. przed północą w rejonie wileńskim, we wsi Kūliai, w domu rodziny Zawijskich wybuchł pożar. Ogień miał początek przy drzwiach, gdzie było gniazdko elektryczne. Około godz. 23:30 mężczyzna usłyszał dziwne dźwięki i postanowił sprawdzić, co się dzieje. Gdy otworzył drzwi wejściowe, ujrzał ogień – już płonął dach domu. Zniknął prąd. Na zewnątrz był straszny mróz, a rodzina, która wybiegła na ulicę w samych kapciach, mogła tylko patrzeć na płonący, przez długie lata budowany dom. Pożar gaszono do samego rana. Kobieta trafiła do szpitala z poparzeniami rąk, nogi, twarzy, głowy.
W czasie pożaru w domu były 3 osoby – mężczyzna (ur. 1963) i dwie kobiety (ur. 1939 i 1965). Dom został nabyty w 1991 roku. Mężczyzna przez długie lata restaurował go własnymi rękami. Spłonęły wszystkie meble, technika, ubrania, samochód, zwierzęta domowe.
Pan Andrzej Zawijski przez ponad 20 lat był strażakiem. W ciągu długich lat swojej służby uratował wiele żyć i majątków, ale nie był w siłach uchronić własnego domu. Syn, który odziedziczył od ojca imię i fach, zginął w wypadku przed 4 laty. Nie zdążył nawet ujrzeć córeczki, której oczekiwał wraz z żoną. Córka Zawijskich pracuje pielęgniarką i z trudem znosi zaistniałą sytuację.
Początkowo rodzinę przygarnęli sąsiedzi, jednak po jakimś czasie rodzina musiała wrócić do własnego domu, który jakiś czas temu zaczęła odbudowywać. Obecnie w domu już są minimalne warunki do zamieszkania, jednak do wykończenia domu w takim stopniu, żeby można było w nim normalnie mieszkać, jeszcze potrzeba dużo inwestycji i wysiłku.
Gaisrininko šeima prašo pagalbos atstatant namus
2015 m. gruodžio 31 d. prieš pat vidurnaktį Vilniaus rajone, Kūlių kaimo gyvenamajame name kilo gaisras. Ugnis pradėjo plisti prie pat durų, kur buvo elektros lizdas. Apie 23:30 val. vyras išgirdo keistą garsą lauke. Nusprendęs patikrinti kas vyksta, pravėrė lauko duris ir pamatė liepsną – jau degė namo stogas. Kambariuose dūmų kvapo nesijautė. Šeimos galva suskubo šauktis artimųjų. Siaubo apimta moteris, negalvodama apie save, puolė ieškoti visų numylėtinio katino. Deja, jis taip ir nebuvo surastas. Dingo elektra. Bėgant išėjimo link liepsna dar labiau įsismarkavo, krito besilydančios namo apdailos detalės. Lauke spigino didelis šaltis, o šeimos nariams, išbėgusiems iš namo basomis kojomis, beliko tik žiūrėti į liepsnojančius, ilgą laiką kurtus, savo namus. Gaisras buvo gesinamas iki pat ryto. Dėl nudegimų moteris buvo išvežta i ligoninę. Apdegė rankos, kojos, veidas, galva.
Gaisro metu namuose buvo 3 asmenys – vyras (gim. 1963), moteris (gim. 1965) ir senolė (gim. 1939). Namai buvo įsigyti 1991 m. Seną namą vyras ilgus metus restauravo savomis rankomis. Sudegė visi baldai, buitinė technika, rūbai, automobilis, naminiai gyvūnai.
Vyras daugiau nei 20 metų dirbo ugniagesiu, gyvenimas jo nelepino. Per savo ilgametę tarnybą vyras išgelbėjo ne vieną gyvybę, bet savų namų apsaugoti jam nepavyko. Ugnis, nuo kurios pavojų jis saugojo kitus žmones, sunaikino jo paties nuosavybę.
Name užaugo ir šeimos vaikai. Tėvo vardą ir profesiją paveldėjęs sūnus prieš 4 metus žuvo avarijoje, taip ir nepamatęs savo dukters, kurios tuo metų laukėsi jo žmona.
Dukra dirba bendrosios praktikos slaugytoja. Ji sunkai išgyvena šeimos netektis.
Iškart po gaisro šeimą priglaudė kaimynai. Tačiau po kažkurio laiko šeima turėjo grįžti į namą, kurį jau atstatinėjo sulaukdama pagalbos iš artimųjų bei pažįstamų žmonių. Šiuo metu prisiglausti name jau įmanoma, bet reikia nuveikti dar daug tam, kad jame galima būtų normaliai gyventi.
